Wydarzenia - rozwinięcie: Niedziela ewangelizacji w parafii św Mateusza Ewangelisty w Łodzi, 19.IV.2009

     W czasie Eucharystii o 9, 10.30, 12 i 18.30 w drugą niedzielę wielkanocną, w dniu ustanowionym świętem Bożego Miłosierdzia, została nam dana wielka łaska głoszenia Słowa Bożego.
     Ten wielki przywilej bycia chrześcijaninem, który wypełnia z miłości do Pana Jego najświętszy testament: "...Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu..." (Mk 16,15b), uwidocznił się w naszym entuzjazmie i mocy wiary, z jaką głosiliśmy prawdę o Zmartwychwstaniu Jezusa. Nie ma większej radości dla człowieka niż wielbić Boga, a szczególnie w darze Syna, który umarł i zmartwychwstał dla naszego zbawienia. Ta niedziela ewangelizacji była wielkim świadectwem obecności Chrystusa Zmartwychwstałego, który mocą Ducha Świętego działa w nas nieustannie i czyni wielkie rzeczy. Członkowie wspólnoty dawali świadectwo, jak Chrystus Zmartwychwstały rodzi ich dziś do nowego życia, "odwalając kamień" grzechu, zwątpienia w miłość Bożą i niewiary, jak sprawia, że to źródło duchowe sakramentu chrztu wytryskuje w nas żywą wodą - strumieniami Ducha Świętego, który odnawia i kształtuje nową świadomość w przeżywaniu codzienności życia, jak Duch Święty swymi natchnieniami kształtuje życie modlitwy, nauki, pracy, wypełniania obowiązków, powołuje do ewangelizacji w taki sposób, że Bóg jest Panem, któremu oddajemy chwałę i do którego wszystko zmierza jako ostatecznego celu. Nie my sami chwalimy siebie, tylko Boga za wszystko i dlatego odrzucamy bałwochwalczy kult dla otaczającego nas świata i jego księcia (księcia ciemności), który chciałby nas w sposób niewolniczy poprzez pożądliwość oczu, ciała czy pychę przywiązać tylko do doczesnego wymiaru życia, nadając mu fałszywie wartość absolutną. Tymczasem taką wartość ma tylko miłość!
     Dlatego też konkluzją naszego przepowiadania było to, żeby spotkać w życiu tę największą Miłość - Chrystusa Zmartwychwstałego, uwierzyć Jemu, Jego Słowu, zawierzyć miłości swoje życie i dać się jej prowadzić. To ona jest większa niż śmierć i grzech, ona sprawiła, że Chrystus zmartwychwstał. Mówiły o tym słowa autorskiej pieśni wspólnoty "Mocni w wierze": "Miłość większa niż śmierć i grzech", która z mocą i dużą siłą przekonywania proklamuje prawdę Zmartwychwstania Jezusa. Nawiązywały do tego też inne utwory: "Dom spotkania Miłości", "Miłość zawsze zwycięża" (bo jest z Boga), "Panie, Ty jesteś Życiem i Zmartwychwstaniem", "Kontemplacja do uzyskania miłości" (wystarczy tylko miłość i łaska). Bardzo pomagał nam w tej ewangelizacji użyty po raz pierwszy śpiewnik zatytułowany "Trwajmy mocno w wyznawaniu wiary".
     Każdy mógł się włączyć w modlitwę z wiarą poprzez pieśni, modlitwę wiernych, modlitwę osobistego zawierzenia się Bogu, prowadzoną po Komunii świętej, a pieśni jeszcze bardziej pogłębiały przeżywanie każdej z Eucharystii. W modlitwie zawierzenia stanęliśmy każdy osobiście w obecności Chrystusa Zmartwychwstałego i dotykaliśmy Jego ran, przebitego Boku, przyjmowaliśmy Jego pokój. Otwieraliśmy się też na Jego Ducha, mówiliśmy Mu: "Pan Mój i Bóg Mój", wyznawaliśmy miłość i oddanie siebie.
     Niedziela ewangelizacji w parafii pod wezwaniem jednego z wielkich apostołów Kościoła - św. Mateusza, była naprawdę dużym wydarzeniem wiary, w którym dało się odczuć poryw Ducha Świętego, entuzjazm i duchową atmosferę Zmartwychwstania. Przeżyliśmy coś z tego doświadczenia pierwszych chrześcijan, którzy widzieli Pana, którzy Go spotkali po Zmartwychwstaniu i w ich sercach zagościł głęboki pokój i pewność, że: To jest Pan". Ufamy, że Bóg poruszył wiele ludzkich serc, pociągnął mocniej ku sobie, wezwał do przemiany życia. Mogło o tym świadczyć spore zainteresowanie śpiewnikami, płytami "Na chwałę Trójcy Świętej" czy też "Znaczkami ucznia Chrystusa", które były proponowane jako narzędzia dalszej ewangelizacji.
     Składamy wielkie dziękczynienie Bogu i ludziom za to wydarzenie w tym świętym czasie, a szczególnie panu Januszowi Małkusowi z rady parafialnej, który doprowadził do spotkania z księdzem Proboszczem oraz właśnie księdzu Proboszczowi - Czesławowi Zbiciakowi, który wraz z księżmi wikariuszami po ojcowsku i z wielką gościnnością nas przyjmował. Czuliśmy się "u siebie", wszystko co było potrzebne zostało oddane nam do dyspozycji, co bardzo pomogło nam w tej ewangelizacji. Razem tworzyliśmy Kościół - wspólnotę wiary, dom chrześcijan.
     W oczekiwaniu na następne spotkanie w Duchu Świętym za wszystko oddajemy chwałę Panu. Jezus żyje, alleluja!